Często spoglądam na Niebo,
z myślą jakże tam może być,
widzę też swoje okienko,
muszę tylko dziś uwierzyć.
Chmury zaś to przysłaniają
kradnąc, więc moje dążenia,
jednak mój błękitny Anioł,
nie spuszcza ze mnie baczenia.
Zatem wgląd do pól miłości,
mam w zasięgu mocnej wiary,
jeszcze tylko bagaż złości,
zamienić na boskie psalmy.
25 04 2024 r.
Płyniesz, co dnia z problemami
tak ułożyło się tobie,
dźwigasz też plecak z żalami,
rozległych jak gniewne morze.
Patrzysz na świat tylko własny,
często wracasz do młodych lat,
kiedy przesuwałeś głazy,
siłą życia jak wodospad.
Dziś chowasz się za słabością,
brak myśli na żywy pomysł,
boisz się do wczoraj - cofnąć,
strach oczekiwania rozmył.
Wokół uśmiechnięte twarze,
Ty nie zdołasz tego przełknąć,
wolisz iść słabości śladem,
posługując się miotełką.
Obawiasz się nowego dnia,
nie dostrzegasz tam też siebie,
słyszysz niepojęte słowa,
zamykasz furtkę niespiesznie.
Uśmiechnij się dziś, zostaw znak,
że cieszysz się tym pejzażem,
ogarnij zyski, stroń od strat,
przyjdź na cichą jeszcze plażę.
Nie twórz problemów, że zimno,
wyjdź na spacer promenadą,
daj się ponieść ełckim rytmom,
ciesz się przestrzenią ciekawą.
Jutro ponownie będzie dniem
uśmiechu, graj bratnią nutą,
podziwiaj ten wiosenny Ełk,
a radości Cię otulą.
21 04 2024 r.
 |
Świat brnie rytmem niepojętym
dla toku myślenia, widzę
zazdrość, lęk, miłości strzępy,
a wokół wiele też sideł.
Co krok to złość, co zakręt to
niechęć, przeto pytam się dziś,
gdzie jest teraz zgody słowo,
którędy świat powinien iść?
Gdzie granica nienawiści
krzyżuje się dziś z rozsądkiem?
Czyżby świat tego nie widzi,
że rwie się wiele połączeń?
21 04 2024 r.
